دو فدریکو با مبداء و مقصدی همسان و ویژگیهایی کمابیش مشابه. شاید این روزها فدریکوی بزرگتر نسبت به همنام کوچکترش امیدهای کمتری داشته باشد اما همچنان مصمم است؛ فدریکوی کوچکتر اما سرشار از امید و انگیزه در آستانه رسیدن به سقف آرزوهایش آنهم در 22 سالگی است. با اینکه خاطرات نهچندان هیجانانگیز اولی اینروزها ما را در خاطرهسازی با دومی بیانگیزه کرده اما خبرها از نزدیک شدنش به بیانکونری حکایت میکنند؛ اتفاقی که فدریکو برناردسکی و فدریکو کیهزا را پس از فصل 2016‐2017 یکبار دیگر با یکدیگر همتیمی میکند. تورین بیش از 400 کیلومتر با شهرِ باشگاه قبلی این دو بازیکن فاصله دارد؛ اندازهای که از حیث افتخار، بزرگی و البته میزان توجهات و فشار حتی با مقیاس کیلومتر نیز نمیتوان اندازهگیریاش کرد.
یکی از بهترین افرادی که میتوانست برای ما از این دو بازیکن بگوید، فدریکو گوئیدی مربی فدریکو کیهزا و فدریکو برناردسکی در تیمهای پایه باشگاه فیورنتینا و سرمربی فعلی تیم کازرتانا در رقابتهای سری C بود. او که از دوران نوجوانی با این بازیکنان آشنا است در گفتگو با ما از ویژگیهای فنی و رفتاری فدریکوها و کمکی که میتوانند به یوونتوس کنند گفت و در پایان نیز آنها را دو عضو تأثیرگذار از نسلی دانست که فوتبال ایتالیا به شدت روی آنها امید بسته است؛ امیدی که شاید تیفوسیهای یووه نیز بتوانند (دستکم فعلاً) به آن دل ببندند.
وقتی از فدریکو کیهزا صحبت میکنیم، باید انتظار مواجهه با چه بازیکنی را داشته باشیم؟
فدریکو را از کودکی میشناسم. او در سالهای گذشته ردههای مختلف سنی فیورنتینا را طی کرده و از 4 سال پیش تا به امروز نیز برای تیم اصلی (بزرگسالان) این باشگاه بازی میکند. به نظر من او فوتبالیستی کاملاً مدرن است که تخصص اصلیاش بازی به عنوان وینگر است. کیهزا در بازی با هر دو پا متبحر است و بیخود نیست که در دو سه سال اخیر توجهات را به خودش جلب کرده. او آنقدر خوب بود که دیبیاجو و روبرتو مانچینی نیز از استعداد او برای آتزوری چشمپوشی نکردند.
اما گاهی نقدهایی هم به او وارد میشود؛ اینکه بیشتر مناسب لحظاتی است که تیم نیاز به ضدحملات دارد و در شرایط عادی چندان درخشان نیست.
نه، این منصفانه نیست. کیهزا قدرت و سرعت فوقالعادهای دارد و اگر فضا داشته باشد به شدت حریف را تحت فشار میگذارد. همکاری تیمیاش کاملاً مطلوب و در موقعیتهای تک به تک نیز بسیار مهارت دارد. البته هنوز جای پیشرفت دارد اما هرآنچه یک بازیکن برای بازی در سطوح بالاتر نیازمندش است را در اختیار دارد.
کیهزا به چه کار یووه میآید؟ به نظر شما در صورت پیوستن او به بیانکونری، پیرلو چه نقشی برای او در نظر خواهد گرفت؟
به نظر من فدریکو در هر باشگاه بزرگی میتواند بازی کند. به شخصه او را فوتبالیستی فوقالعاده با استعداد میدانم. اتفاقاً یکی از ویژگیهای او انعطافپذیریاش است؛ اتفاقی نبود که هم پائولو سوسا و هم مونتهلا به توانمندیهای کیهزا باور داشتند و او همیشه یکی از نفرات اصلی آنها به حساب میآمد. او به راحتی با هر تیم، مربی و سیستمی هماهنگ میشود و مطمئن هستم میتواند در تفکرات پیرلو و تاکتیکهای موردنظر او به درخشش ادامه دهد. فرقی نمیکند وینگر باشد یا مهاجم، او در هر پستی که باشد یک عنصر هجومی به تمام معنا است.
پس باید این فدریکو (کیهزا) را نیز هممسیر با آن فدریکو (برناردسکی) بدانیم.
تشبیه جالبی است. من برناردسکی را نیز به خوبی میشناسم. حقیقتاً برای هر دوی آنها خوشحالم. دیدن آنها در حالی که به فراز قلههای فوتبال در ایتالیا رسیدهاند مایه افتخار و مسرت است. بدون شک پیشرفت و درخشش آنها برایم لذتبخش است.
چگونه این دو بازیکن میتوانند در کنار هم بازی کنند؟!
اتفاقاً به نظر من این اتفاق میتواند بیافتد و این دو بازیکن میتوانند با توان فیزیکی و سرعت بالایشان کیفیت هجومی یووه را ارتقاء بدهند. برناردسکی و کیهزا باید قدر استعدادها و موقعیتشان را بدانند.
خاطرهای جالب از دوران همکاریتان با کیهزا در ردههای پایه به خاطر دارید که برای ما بگویید؟
وقتی او را برای تیم زیر 17 سالهها انتخاب کردم حرکات و ضربهزدنش به توپ به وضوح یادآور پدرش (انریکو) بود. یادم است در بازی مقابل رجینا با سرعتی خیره کننده از سمت چپ زمین به سمت راست دوید و با ضربهای سهمگین توپ را به زیر طاق دروازه کوبید. فدریکو هرچند در ابتدا از لحاظ فیزیکی ضعیف بود اما رفتهرفته شرایط جسمانی پایدارتری پیدا کرد و امروز این ویژگی به یکی از نفاط قوتش تبدیل شده است.
یعنی کیهزا هیچ نکته منفی نداشت یا نمیخواهید بگویید؟
(خنده) چرا داشت. کمی دمدمی مزاج و هیجانی بود. گاهی اوقات که در جریان یک مسابقه دچار اشتباهی میشد کاملاً از جریان بازی خارج میشد و بسیار طول میکشید تا از لحاظ روانی دوباره خود را پیدا کند. یادم است که این عدم تمرکز به شدت مرا عصبانی میکرد. بارها با هم فیلم بازیهایش را دوباره نگاه میکردیم تا خودش نیز عملکردش در این لحظات را ببیند و برای برطرف کردن این ضعف تلاش کند.
گفتید برناردسکی را نیز خوب میشناسید؛ در مورد او چه نظری دارید؟
به نظرم یکی از بازیهایی که او به خوبی در آن تمام استعدادهایش را نشان داد، دیدار برگشت یووه در مقابل اتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان اروپا پیش بود. (12 مارس 2019) او در آن بازیِ تاریخی، نمایشی چشمگیر داشت و پاسها و ضرباتش استثنایی بودند. برناردسکی پسر با استعدادی است و هیچوقت انتقاد و نظرات منفی بر روی کارش تأثیر نمیگذارد. امیدوارم او امسال بتواند در یووه به فرم ایدهآلش بازگردد.
و البته شاید امسال آخرین شانس او باشد.
من از آخرین شانس برای بازیکنی که تنها 26 سالش است صحبت نمیکنم. همه بازیکنان دوران اوج و فرود را در دوران فوتبالشان تجربه کردهاند. اتفاقاً امتناع از پذیرفتن پیشنهاداتی که او در هفتههای اخیر داشته نشان میدهد که فدریکو به خوبی از تواناییهایش آگاه است و در اثبات دوباره خودش به یوونتوس بسیار مصمم است. همین انگیزهها و تصمیمات است که همه ما را به ظهور نسلی جدید در فوتبال ایتالیا امیدوار کرده است. برناردسکی و کیهزا جزء کلیدیترین بازیکنان نسل جدید در آتزوری هستند.
با تشکر از Mirko Di Natale